Önce can sonra insan
Bazen tozpembe görürüm dünyayı
Bazen de kapkaranlık zindan
Bir günüm bir günümü tutmaz
Kimi zaman umudum dağları aşar
Kimi zamansa bir adım ötesi imkânsızdır
Bazen beyaz giyerim, bazen siyah
Bazen yeşil, bazen kırmızı
Aslında en çok maviyi severim
Yüreğimin rengidir.
Bu gönül acıyı da, huzuru da bilir
Kimi zaman yangın yeridir.
Kimi zaman yağmur bulutu
Kimi zaman renk renk çiçek açar
Avuçlarında yeryüzüne
Umut tohumları saçar
Ben önce can, sonra insan
Kadınım ben
Gelincik kadar narin, kaya gibi sağlam
Hoyratın elinde hırpalanıp, hor görülen
Hakları sömürülen, susturulan
Gözü açılmasın diye kafasına vurulan
Ne acıdır ki dayak hak görülen
Varlığı insan mıdır diye hala tartışılan
Yaratılıştan bu güne üretip koruyan
Yavrusunu sırtına sarıp
Her alanda köyde, şehirde çalışan
Akşam yuvasına döndüğünde
Sıcacık aşını kaynatan
Gülüşü ile evine huzur katan
Kadınım ben
Değerimi bilen insandır.
Bilmeyenin ise ne olduğu tartışılır.
08.03.2016 SEMRA BAŞER
Masal MaviKayıt Tarihi : 9.3.2016 09:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bilemedin kadını
sen yanlış koymuşun, kendi adını
kadın ne mavi nede yeşil
ne kara, nede bayaz
bir kelebek misali
hepsinden onda var biraz
kadın sade bir ruh, insanı insan kılan
sendeki kadın algısı, kızma ama, yalan
Gözü açılmasın diye kafasına vurulan
Ne acıdır ki dayak hak görülen
Varlığı insan mıdır diye hala tartışılan
Yaratılıştan bu güne üretip koruyan
Yavrusunu sırtına sarıp
Her alanda köyde, şehirde çalışan
Bir Atatürkçü olarak ulusların, aydın annelerin yetiştireceği aydın kuşaklarla
çağdaş uygarlık düzeyine ulaşacağına inanıyorum. Annem, ablam, kız kardeşim, eşim, kızım ve ben, hepimiz bir bütünüz uygarlığa can veren. Yolumun yolcusuna en derin saygılar.
TÜM YORUMLAR (4)