Kadınım Baba Şiiri - Sevgi Keske

Bağnazlıktan, kibirden, yokedilmekten bıktım,
Babacığım burda ben, kendi kendimi buldum,
Rahat ol, hafifledim, bil ki mutluyum şu an,
Sırtımda kambur olan esaretten kurtuldum.

Şunu bilmelisin ki; isyanım sana değil,
Sana, bana, kökümüze kafa tutan hayata,
Bizim olan değerleri yok sayıp,
Aklımızı körelten zihniyete,
Canımı cansız sayan, beni varken yokeden
Zalimler ordusuna...

Bu hayata iz bırakmak isterim,
Kadınların izini...
İlden ile göçüp seni doğuran kahraman anan,
Mezarının yerini bilmediğin sevdalı ablan,
Varlığından usanarak ölen anaç kızın,
Ne yapsa yaranamayan üretken karın...
Bak işte, unutulanların hepsi de kadın!

Kimi ellerin kızı, kimi de senin kanın,
Unutulan köklerimin sesi olmak isterim,
Seni babası gibi bilen yengelerimin,
Senden olan ya da olmayan,
Karanlıkta kaybolmuş ve kaybolmaktaki,
Sevilmeyi hakeden tüm kadınların...

Bu kadınları sevdin, değil mi baba?
Hep gizlidendi sevgin bilirim bana,
Yok sanıpta hasret kaldım senin sevgine,
Ben acılar içindeyken seni aradım,
Bir gülüşün hayat verir güzel kızına...

Beni yoktan vareden yakışıklı adam,
Bana verdiğin değer:
''Ol yenilmez, dik insan,
Varolursun hayatta, çalışıp çabalarsan,
Harekettir insanı ayakta tutan''...

Bu hayat gerçeğini yaşayarak göstermen,
Kanıttır bana, senin, birken çok olman,
Senin kızınım ben, senin oğlunum,
Bu enerjim senindir, gücüm, senden gelendir,
Damarımda akan kan, verdiğin hazinedir...

Yaşadıkça ben, benimlesin sen,
Korkmam, seni doğuran, köklerim sağlam,
Sende doğdun güzeller güzeli bir kadından,
Kök, gövde oldun bize, biz dalınız salınan,
Onur veriyor bana, senin cankızın olmam...

Ben, kahraman ananım, sevdalı ablan,
Anaç kızınım ve, üretken karın,
Seni babası gibi gören gelinlerinim,
Senden olup kök salan oğullarınım...
Daha da köklenecek umutlarınım,
Ben senin, dün, bugün ve yarının,
Ayrılmaz bir parçanım, öbür yarınım,
Sevgiden beslenirim...Çünki, kadınım...

26.5.2009