Kadınım Şiiri - Şair Mimra

Susamışlığım Sana, Gel Ey Sevgili
Ay Işığı Yedir Bana...

Sen ruhumun diğer yarısı
Doğmamış bebeğimin anası
Kabuslu gecelerimin sabahında
Kollarına sığındığım
Başımı dizine koyupta
Rüyalara daldığım
Gözlerine baktığımda
Susadığımı, acıktığımı, yorulduğumu
Özlediğimi ve sevdiğimi hisseden
Başımı göğsüne yasladığımda şefkati,
Merhameti, sevgiyi, coşkuyu gösteren
Kadınım..!
Ne oldu verdiğin sözlere
Hani hep yanımda olacaktın
Yılmadan açacaktık tüm kapıları
Martılarımız vardı,
Ve bir de hiç çalışmayan saatimiz...
Sabahlara dek sevişmelerimiz
Hani hep silecektin alnımda biriken
Boncuk gibi nakışlı teri
Ve hep özleyecektik
Kollarımız sarmışken bedenlerimizi...
Gidiyorsun demek şimdi
Peki ya ben..?
Nasıl yaşarım sensiz..!
Acımasızca koparma beni yüreğinden
Görmüyor musun
Papatya kanadına tünemiş kuzguncuğun
Izdırap dolu bakışlarını
Gözlerimde
Sana sevda yüklü
Sana hasretkokan
Son gemi de demir aldı
Ruhumun limanından..!
Ya sana varacak
Yada
Gözlerinde boğulacak..!
Et tırnaktan ayrılacak
Ruhunu çaldığın bedenim
Tetikçisi sensin diye haykıracak..!
Kadınım
Özlemlerim sen kokuyor
Gittiğinden beri benden
Hoşca git; Vicdanın rahat olsun
Asla sormayacağım; 'NEDEN..? '