Kadınım Şiiri - Hamit Çınkır

KADINIM
Sen bana kömür gözlerinle uzandın
Bende senin gözlerine, kalbimde ki ateşle yaktım
Yakmaz olayımdım o gözlerini,
Yaklaştıkça yaktın, gittikçe gittin
Köz eyledin kalbimi be kadınım.
Şu aciz kalbimin en derin zerresine kadar, senin aşkın varken kadınım.
Zerrelerin senin bana duyduğun zerre kadar aşktan fazla gelince.
Zerre kadar değerin kalmadı, hem kalbimde hem de gözümde be kadınım.

Dağların zirvesine benzettiğin kalbin zirvesine çıkıp
Ayakların altında ezdin görünmez eyledin be kadınım.
Yok olmakmıydı seni sevmek yoksa, yaşamakmıydı ölene denk.
Galiba sen beni ölüm ve yaşam arasında bir yerlere attın.
Yaşayan ölüler diyarında yapa yalnız halime bıraktın be kadınım