Kadınım Şiiri - Mehmet Remzi Güven

KADINIM
Ses verdin duymadı  kulaklarım
Gerçekten neden anlayamadım.
Yoksa banamı öyle geldi.
Ne diyecektin  diye, bekledim.

Sustun öylesiye baktın.
Gözlerinin pırıtısı sönmüş.
Başının döndüğüyle kalan
O  masumane duruşun.

Gözlerini açtığında,
Bir de  baktım.
Hastahanede  acilde,
Kendin sedyede kolunda serum.

Başında kocan ve kızın.
Yatarsı boylu boyunca.
Sesiz sedasız.
Kedi halinde  kendi yolunda.
         Mehmet Remzi Güven