Kadınım Şiiri - Necdet Uçan

Hor görülen, iteklenen
Hakkında karar verilen
Eve kapatılan,
Savsaklanan, yok sayılan
Sövülüp sayılan
Yüreğine taş basan
Rağmen sevgi barındıranım
Kadınım

Dünyanın en güzel
En onurlu
En özverili
En duyarlı
En kutsal
En içten duygusunu yaşayan
Karnında taşıyanım
Anne duygulu kadınım

İçindeki canavarı
Her geçen gün büyütenim
Cicim aylarında
El bebek gül bebek
Gerçeklikle yüzleşinceye dek
Sevgi pıtırcığı
Düş kurup, hayalleri yıkılan
Sevgiliyim ben

Erkek egemen, eril toplumda
Sömürülen, emeği değersizleştirilen
Aklı kısa denilip
Uzun saçından sürüklenen
Reddedilen
Dövülen
Hayasızca tecavüz edilen
Öldürülenim

Ağız dolusu koşamayan
Evcilik oynayamayan
Ergenliğini yaşayamayan
Dünyanın yükünü sırtında taşıyan
Haraç mezat, başlık parasına satılan
Küçük yaşta evlendirilen
Feodal düzenin
Çocuk geliniyim

Peş peşe gebelikten
Aksilik bu ya
Erkek yerine doğan
İstenmeyen kız çocuğuyum
İşte, güce koşulan
Sorumluluk yüklenen
Ocağı söndürülen
Sümsüklenen büyük kardeşim

At, avrat, silahın
Olmazsa olmazlarından
Sırtı da. karnı da
Boş bırakılmayan
Söz hakkı olmayan
Aşağılanan
Yatarken hatırlanan
Avratım

Süslü arabaların üstünde
Reklamlarda
Talep yaratan
Poz veren manken
Kapitalist düzenin metalaştırdığı
Seks abidesi
İnsanlık tanımında
Esamesi okunmayan kadınım

Yapaylıktan uzak
Doğallığı seçen
Dostun sorununu
Dert edinen
Doğruları söylemekten
Dilinde tüy biten
Karşılık beklemeyen
Arkadaşım

Dağda, taşta
Tarlada
Fabrikada
Okulda
Emeğin işlenmesinde
Sokakta
Eylemde
Cephede yan yana
İnsanlığın evrilmesinde
Yaratanım ben
Hem kadın
Hem anayım ben

21 Mart 2021