Kadınım Şiiri - Şahabettin Mert

Kadınım

Bir bahar sabahının serinliğinde özlüyorum seni… Geceden dilime takılan bir türkünün eşliğinde.
Ve masamda soğumaya başlayan kahvenin acılığıyla genzimi yakan özlemin; buram buram kokusu karışıyor.
Ne olursa olsun her gün olduğu gibi, güne yine seninle başlamanın hazzını iliklerime kadar yaşıyorum…
Bugün de günüme hoş geldin kadınım.
Hoşluklar getirdin…

Belki şu an yanımda: Yoksun!
Ama olsun…
Ben senin varlığını yanı başımda hissediyorum. Bu benim varlığını hissettikçe daima yaşadığım ve yaşayacağım mutluluğum…
İşte yine aynı heyecanı ve aynı duyguları yaşadığım bilmem kaçıncı günde yine seninleyim…
Bugün de günüme hoş geldin kadınım.
Hoşluklar getirdin…

Sonra aklıma öyle bir düşüyorsun ki.
Papatya endamıyla yürüyüşün gözlerimin önünde canlanıyor. Tabii ardından da; o kadın kadın gülüşün hayalime düşüyor…
Açıyorum bir fotoğrafını. Uzun uzun seyrediyorum. Saçının her bir teli, tane tane kirpiklerin, dudaklarındaki çizgilerin dahi hafızama öyle bir kazınmış ki, anlatamam…
Bugün de günüme hoş geldin kadınım.
Hoşluklar getirdin…

Elini tuttuğum o ilk günkü heyecanı her gün en baştan yine ve yeniden yaşamak; işte bu tarif bile edilemez…
O gün avucundan avucuma gelen bir sen, oluştun. Önce tenimde hissettim, sonra yüreğimde ve daha sonra beynimin bütün hücrelerin de…
İşte o gün, bugündür: Her günüme hoş gelip, hoşluklar getiriyorsun…
Bugün de günüme hoş geldin kadınım.
Hoşluklar getirdin…

Kahvemden bir yudum daha alarak, parmak uçlarımla fotoğrafına dokunuyorum. O kadar anlamlı, o kadar içten ve o kadar güzel bakışların var ki, içimden ama avazım çıktığı kadar:
“Seni Seviyorum” diye bağırıyorum...

Ve sen!
Kadınım…
Bugün de günüme hoş geldin.
Hoşluklar getirdin…

____________________________

* Okuduğunuz yazı türü bir denemedir.
Teşekkür eder, saygılar sunarım...