Kadınım Şiiri - Mehmet Koç

Kadınım;
Sarkık zamanların sarhoşluğunda
Sigaramın ateşinde yaktım hayallerimi
Sensizlik kızgın demir gibi
Dağlarken aciz bedenimi
Ben rüzgarlara meydan okurdum.
Kadınım;
Ölümü inkar ettim sensizlik diye
Toprağın kekremsiliğinde tükenmek
Düşlerimi tabutlara sığdırmak diye
Aykırı neyim varsa süpürüp silmek
Gözlerinsiz öksüz kalmak diye.
Kadınım;
Çocuksu gülüşlerinde bıraktım kendimi
Kirpiklerinde sallanan baharlarındım
Avuçlarında açıveren badem çiçeği
Büyülü renkleriyle erguvanların
Sinende atan sevimli yüreğindim.
Kadınım;
Sana sözü değen şairi vurdum
Kaçkın bir söz tüccarıyım artık.
Uzak yolların kalemi kanlısıyım
Sensizliğimle asla iflah olmam bilesin
bıraktığım boşluğumda sözlerimle sevişirsin..