Onu ilk gördüğümde,
Kimsin sen diye sordum
Kadın’ım dedi mağrur bir bakışla.
***
Önündeki erkeğe kim bu dedim
Kadınım dedi tok bir kibirle.
***
Erkeğin yanındaki erkek çocuğa kim bu dedim
Hayatımın kadını dedi koca bir hayranlıkla.
***
Çocuğun önündeki yaşlı adama kim o dedim
Arkasındaki erkeği kafası ile işaret edip
Kadın’ı dedi...
***
Ve ekledi usulca
Emanettir…
***
Kadının yanındaki yaşlı teyzeye sen kimsin dedim
Kadındım dedi esaretten kurtulmuş bir edayla...
***
En son kadına dönüp, kucağındaki nedir dediğimde,
Üzüntü ile sevinç sarmalı bir ses ile Kurtuluşum dedi...
***
Kadındı işte
Eş
Aş
İş
Hayat kaynağı bir emanet..
Umut kaynağı buruk bir kurtuluş..
Şiir: Aşık Feradi
Kayıt Tarihi : 18.10.2018 06:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aşık Feradi](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/18/kadinim-516.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!