Kadınım Şiiri - Mözgür Özbek

KADINIM

başkadır benim sana olan sevgim
gülüşlerimin sebebi kadınım
kalbime hukmedenim diğer yarım
ben her haline aşığım kadınım

ömür boyu seni sevmek hayalim
adın her gectiğinde carpar kalbim
dil susar kesilir bir an nefesim
heyecan verirsin bana kadınım

yine sensiz yalnız soğuk bir gece
aklımdan cıkmıyorsun bir saniye
sensiz gecen zamanlarımda bile
seni sevmeyi öğrendim kadınım

ebedi ezeli sana sevdamı
ağaclardaki yapraklar kıskandı
soldu bahane edip sonbaharı
aşk sevda seheryelimsin kadınım

beni düşün gökyüzüne bakınca
yıldız gibi süzülürüm unutma
eline düşer bir yıldız kayarsa
benim işte sımsıkı tut kadınım

sen tanrıdan yegane dileğimsin
yaşadığım en guzel günlerimsin
umuda dua eden ellerimsin
dünyaya sürgün meleksin kadınım

okyanuslar kadar buyuk yureğim
senle dolu geçmişim geleceğim
ömrümde sadece sensin sevdiğim
dünyadaki cennetimsin kadınım

takılırsa uzaklara gözlerin
deli gibi çınlarsa kulakların
bu yurekte derinden özlenensin
ölümüne hasretimsin kadınım

unuturum dersem inanma sakın
bir ömür silinmez kalbimden adın
bir sevgi içimde sana cok yakın
kalbimde sevda sesisin kadınım

musallaya konulunca bedenım
yaradandan tek ve son bir dileğim
sadece adın olsun son nefesim
hayat kaynağım ömürsün kadınım

öyle gülüşün varki ömür gibi
cennette ekmek kırıntısı gibi
karın tokluğuna seven serçe gibi
ekmeğim tuzum mezemsin kadınım

adını dağa nede yola yazdım
açık cezaevi kalbime yazdım
sevdamı kapıya nöbetci diktim
gerceğim suc ortağımsın kadınım

ne buz oldu eridi hayallerim
nede kar oldu dondu umutlarım
tek gerceğimdir sana olan sevgim
benim akıl recetemsin kadınım

bir gün zaman kayarsa ellerimden
sel gibi akarsın gözyaşlarımdan
azrail erken alsada dünyadan
iki cihanda sevdamsın kadınım

M.Özgür Özbek