Kadınım Şiiri - Ümit Tiryaki 3

Ben ömrümü sırtlanıp omuzlarıma,
Bilindik diyarlara yelken açtım!
Kendi içimde düşman edinip,
Kendi kendimle savaştım....

Ve şimdi ;
Gönlümün kıyısına mumlar yakıp,
Kokuna yetişmek telaşındayım.
Sendeleyip zamanın bir yerinde
Ayağıma takılırsa düşlerim,
Gün yüzü göremez isem karanlık mateminde,
Ve elim ermezse ellerine,
Gök yüzüne hüzün saçıp,
Yaralı bir kuşun kanadını
Bağla kirpiklerime...

Demem o ki;
Ömrüm omuzlarımda aşarsam dağlarını yurdunun,
Dört tarafı dikenlerle çevrili ruhuna,
Her gece ay ışığıyla süzülüp,
Her seher yeni bir umutla adım atayım kadınım..
Gözlerinin kıyısında durup,
Gönlünün ufkunda bir dünyada,
Bir ömür hiç usanmadan,
koynunda yatayım kadınım...