Kadınım Şiiri - Teyfik Abanoz

Bir şiir yazarsın,
Bir yaprak düşer toprağa…
O toprakta bir kum tanesidir,
Sen yaprak yaprak dökülen.
Bir şiir yazarsın,
İsmine şiir derler söz derler.
Bilmezler,
O mısralarda ki gizli surettir,
Sen onu yaşarken hece hece,
Şair derler adına.
Bir şiir yazarsın,
Anlamsız, saçma sapan,
Ne başı belli ne de sonu,
Kimseye beğendirmek değildir niyetin,
Gönlünden taşanları yazarsın sadece,
İçinde kalanlardan kimsenin haberi yoktur.
Bir şiir yazarsın,
Sevdanın beşiğini sallar,
Sevda uyurtursun göğsünde.
Sığdıramazsın onu küçük dünyana,
Büyür içinde dem dem,
Sığınamazsın kollarına.
Korkak düşler görür,
Kendinden kaçak özlersin.
Ardı gelmez telaşlar sarar,
Bilmediğin bir sonu beklersin.
İşte o gün gelir,
Yaprak kurur,
Dal kurur,
Toprak kurur.
Bir şiir yazarsın,
Sırrını yitirir sözcükler,
Adına döktüğün yaş kurur.
O toprakta bir kum tanesidir,
Toprak yutar kumu,
Kabrine ektiğin aşk kurur.
Ümitlerin yittiği yerde,
Vazgeçmişliğin ötesinde,
Hiçliğin sırrına erince…
Ve bir gün,
Bir şiir yazarsın bir kadına,
Cehennemde masum bir çiçek açar,
Aşk yeniden yeşerir ruhunda…