Kadınım Şiiri - Başak Ulutaş

Kadınım derdim
Kadınım dermanım yaram
Kadınım toprağım sabanımın ucunda
Kadınım tohum tayınım köklenir avuçlarında
Kadınım elleri hamur kokan anam
Kadınım anamdan emanet kalır bacılarımda

Kadınım çocuğumu doğuran yuvam
Kadınım mahsül verir taştan avlularımda
Kadınım tütüne dayalı havam
Kadınım bir lokma et en ilkel kavgalarımda
Kadınım merhem kadınım çaba
Kadınım pes ettiğim yerlerde sunam
Kadınım çatlak duvarlarıma sıva
Kadınım şifa bin çeşit hastalığıma
Kadınım can veren daralığıma
Kadınım kotaran kadınım deren
Kadınım güneş penceresiz odalarımda
Kadınım adına destan yazdığım
Kadınım koyverip yolda bıraktığım
Bir gün diz çöküp hep günahın aldığım
Kadınım dilsiz kaval benim gözyaşlarıma
Kadınım dünyayı yükleyip taşıttırdığım
Kadınım peşimden dağları arşınlattığım
Kadınım hevesime zayi ettiğim
Kadınım solmaz tükenmez kadınım
Kolay doğar kolay yaşar kolay kolay ölmez
Kadınım adını ardıma attıkça günah işlediğim
Kadınım bir kapanmaz yaraya bir ömür
Kadınım yoluma kurban kadınım