Bir gönül kafesi kurup içime
Bakışı kurşun gibi delen kalbimi
Ufkumu kuşatan ışık süzmesi
Gözümü kör eden kadınımsın sen.
Hiçbir kalp çekmez sineye derdin
Zamansız her acın bende tükensin
Düşmesin gözünden bir çiğ damlası
Yerine kan ağlar o gönül benden.
Yakut yükü tutsa şu geceyi saran
Gümüş gibi parlatsa okyanusları
Bütün âşıkları çeken kendine
Ay ışığı söner bakışlarından.
Aşkın gözüsün helak olmaya değen
Gönül bahçelerimi ziyan etmeye
Dünyayı yakacak sebep olsan da
Gönlümü hoş eden kadınımsın sen.
Bahane aramam her gün ez beni
Cürümüme sığdırır dünya derdini
Aklımı çıldırtan o gidişlerini
İçimde söndüren kadınımsın sen.
Kayıt Tarihi : 1.3.2014 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!