Kadınım Şiiri - Ümit Alphan

Rüzgarlara yüklenen gül kokusunu.
Tenin beyaz pütürlü dokusunu.
Kimselerin bilmediği inatlarını.
Yabani hayatın ürkek hayvanlarını.
Ekşi eriğin şeker kullanmadan tatlılığını.
Dar yolların gece tehlikelerini.
Suyun dudaklarından da içilebileceğini.
Kitap okumayı.
Kel olmadan saç taramayı.
İnsanların aslında batmayan duba olduklarını.
Paraşüt açılmayınca, dua hatırlatmayı.
Güneşin donunun aslında gece olduğunu.
Tamburun güzel bir saz olduğunu.
Sahilde hem de kasada, kışın rakı içmeyi.
Çıkarmadan hayatından güzellikleri toplamayı.
Yolda ezilmeden geçitten geçmeyi.
Yağmurda ıslanmak için şemsiyeyi kapamayı.
Güzelliğine bakmaktan aç kalarak yemek yemeği.
Sevgi mesajlarını sadece telefonda saklamamayı.
Gece sıcakta onla,varmışcasına yatmayı.
Suyu.
Sözü.
Kırı,bozu.
Özetlenesi bir metni.
Sallanan salıncağın hiç durmayacağını.
İlerde radar olduğunu.
Sapı hızlıca çekince elinde kalacağını.
Aslında her şeyin canının sevgi olduğunu.
Öldürmemeyi.
Aşkı.
Kadını.
Sanatı.
Paylaşmayı.
Filmin en heyecanlı yerinde uyur numarası yapmayı.
Aloyu.
Fredi’nin kabuslarını.
Nefesin sevişmedeki önemini.
Giydiğin ayakkabının ortapedik olması gerektiğini.
Yatakta boy farkının ortadan kalktığını.
Salak bir edebi eserin benimkilerden daha güzel olduğunu.
Arabanın sağdan da kullanılabildiğini.
Üzümün kurusundan yapılan kurtlu hoşafın tadını.
Kahkahaları.
Uçağın kanadının kadınlardan yapıldığını.
Issız adaya düşersem yanıma alacağım üç şeyinde sen olacağını.
Kitabın aslında sondan başladığını.
Nar ekşisini.
Çiğ köfteyi.
Çiftetelliyi kır düğününde oynamayı.
Elektriğin fişini ve prizini.
İngilizcede yüzüğün ring olduğunu.
Kadıköyü.
Seni ve sonu.
Benden çıkmayacak aşkını.
Ümidin erkek olduğunu
Kalemimin özel olduğunu.
İşaretlemeleri.
Nokta koymasını da,senden öğrendim kadınım.
Ümit ALPHAN//Kadınım//