Kadınım. Şiiri - Şeref Uygun

Bir şehrin öyküsü ve sensizliğin hüznü.
Gökyüzünde ki bulatlar ve yağmura dönen kar.
Madem ki eseceksin şehrime rüzgar!
Ayrılığı ve hüznü alıp kendine sar.

Ocak ayının ocağında yandı bu sayfalar,
Kucaklar dolusu kalbimden düşen mutluluklar.
Haykırışımı yüzbin kilometre öteden duyanlar var da,
Sen yüz metre ileriden duyamayan vefasız yar.

Beni senden başka kim anlaya bilir ki kadınım?
Sokak lambalarından kalmadı bir farkım,
Gündüzleri kapalı, geceleri ise senin için yanarım.
İkibindokuz kışından bugüne hep aynı sokaktayım.

Ölümüm elinden olacak duy beni kadınım!
Şu sıralar sana şah damarından daha da yakınım
Sen yoluma çıkıpda attığım en güzel adım.
Namusum gibi namusunu da temiz bıraktığım.