Kadınım Şiiri - İbrahim Yasar

KADINIM

Kadınım, yüreğimdeki tatlı bir sızı,
Kalbimdeki sanki silinmez bir yazı,
Çilesi çok çetin, bitmiyor kışı yazı,
Duyulmadı maalesef hakkıyla avazı.

Bazen yer sokakta koca dayağı,
Kırılır kolu, bacağı veya ayağı,
Sanki köledir, esarettedir bayağı,
Kadınım, asla hak etmedi ağlamayı.

Hastalansam başucumda odur ilacım,
Hem kardeşim, hem de anam bacım,
Ölürsem kabrimin başındaki duacım,
Kadınım sen başımda benim tacım.

Nerede görsem masum bir kadını,
Ona duyarım yüreğimden bir saygı,
Hele bir de giyivermişse haya libasını,
Onu ben masum bir melek sanırım.

Nasıl olur da kalkar kadına bir el,
Ne olur azıcık insafa merhamete er,
Sakın haksızlık etme bir kadına gel,
Yoktur bundan daha büyük bir vebal.

İnsan sayılmaz kadına kötülük yapan,
Onun da katkılarıyla kurtarıldı bu vatan,
Ürperir gerçek insan, korkar Allah’tan,
O da bir kul, taşıyor elbet, tatlı bir can.

Kadınım, kalbimde yazılıdır aziz adın,
Elim ayağım, sensin kolum kanadım,
Nasıl yaşarım onsuz? Perişandır halim,
Dilerim artık duyulmasın hazin feryadın.

İbrahim YAŞAR
12.02.2012 Yıldırım/Bursa