Kadınım Şiiri - Vural Üci

Kadınım,mahrem kısrağım;
Gel,sokul sadık bir yosma gibi
Isıtsın yüreğini yoksul nefesim
Şarabıma ekmek doğradım bugün
Seni daha bereketli sevebilmek için.

Gel sokul!
Tanrısal tümcelerele sar kollarını
Bir daha düşeyim Havva’nın rahmine
Bana yeniden doğmayı öğret.
Kundağına sar beni hasret toprağının
Bana kainatı yaratmayı öğret.

Gel,sokul
Anam gibi,avradım gibi,tanrının kızı Meryem gibi
Yahut dingin bir şiir gibi sun kendini
Sun,kırçıl saçlarıma rahmetini.
Bana aşka teslimiyeti öğret

Kadınım,kahrım,şevkat pınarım
Gel,buyur et başımı cömert sinene
Gönlünün sesiyle anlat düşündüklerimi
Bana teninde can bulmayı öğret.

Kadının vuslat çiçeğim,kutsal yalanım
Olympos kartallarını anlat newroz çocuklarına
Kawa’nın ateşiyle dövülsün isyan hançeri
Bana Azrail’den can almayı öğret!

Kadınım,şehvet anaç’ım
Buyur,yatağımın en kuytu gizine kerem et
Bana çatal yürek bir oğul lütfet
Büyüsün,umuda söylenen hoyrat bir türkü gibi.
Bana “Oğlum” demeyi öğret.