Kadınım Şiiri - Sertaç Kılıçdoğan

ve son deminde yudumlarken hayatı
içimi saran sıcaklıgın
yoklugunu bastırıyordu
şömine ateşinde kavruk tenin kokusu
ipek saçların
ve alabıldıgınce uzanan eteklerin
tadına doyulmaz bir lezzetsin
kadınım....

tüm renklerin çiçek açmış.
hilal kaşlım mürekkebi kurudu yazgılarımın
son noktasını koydun satırlarıma
alev mavisi gölzerin değdi gözlerime
özümsedim nefesini bende kaldı

suya azizliğin bulaştı
ihtiyaçtan öte
mecburiyetimsin. kana kana susuzluğuna alıştım
giderken yollarında hürriyetinin sınırına ulaştım.

saçların savrulurdu suretime
rüzgarına kurban olduğum.
yarım kalmış hikayemdin benim
söz dizelerinde kafiyesiz kifayetsiz mısralarımdın
saatim kaçı gösterdiğinde hep seni düşünürdüm
fidan fidan umut yeşertirdin tomurcuklarımdan
bol kahve tadında uykusuzluğumdun benim

kollarında huzuru bulmuştum
vals eşliğinde tenini yudumluyor
lezzetini barındırıyordum damağımda

baş döndüren kokunla uyanmak
bir porsiyon bir porsiyon daha derken sana doymak
seni içmek sana kanmak sana sana sana
rutin işlerimin en anlamlısı en bahtiyarı

gün ışığı değdiğinde gamzelerine bahar gelirdi
sarmaşıklarına dolanırdım
ki zaten çepeçevre sarmışsın hücrelerimi

gazeller kaplamıştı yolarımı
son baharındaydım zamanın kayboluyordum gecelerde
ne zaman kaybolsam seni düşünürüm.

her boşlukta seni azuluyorum
şehvetinin girdabındayım
ve dokunuşların akdeniz esintisi
seninle olmak seni düşünmek ilham veriyor bana
ve ne zaman seni düşünsem şiir yazarım ben.