Sen Kadınım;
Eşim, arkadaşım, dostum, canım, can yoldaşım.
Ne kadar eksik, ne kadar yavan kalıyor kelimeler farkındayım, biliyorum.
Ben sana ne söylersem az, bunu da biliyorum.
Çünkü ben biliyorumki,
sen benim ömrümsün.
Ne varsa ömrümde hepsi sensin.
Sensiz bir ömür yaşadığımı hatırlamıyorum.
Sen gelince yaşadığımı anladım.
Bu ömrü ben seninle yaşadım.
Ve hala seninle nefes alıyor,
senin verdiğin canla bu hayatı yaşıyorum...
Sen Kadınım;
Seni bulduğum, gördüğüm, tanıdığım, sevdiğim ilk günü hatırlıyorum.
Bir bebektin.
Evet bir bebektin bana geldiğinde.
Yıllar sonra kucağıma verdiğin bebeğimizden hiç bir farkın yoktu.
Bilirsin ben onları da tutamazdım ellerimle,
Okşayıp sevemezdim korkardım elimden kayar düşürürüm diye.
Ben de seni öyle sevmedim mi işte.
Duvarda asılı durur hala o bebek gibi resmin.
Kalbimdeki resmin gibi, hala bebeğimsin.
Her gülüşünde yine o bebek gibisin gözlerimde.
Seneler geçsede sen hiç değişmedin bende,
Hala ilk gün gibi, o gülüşünde,
ben o günleri yine her gün,
senin gözlerinde yaşıyorum...
Sen Kadınım;
Sen o küçük, tatlı güzel bebeğim...
Sen hiç büyümedin ama, anne oldun işte.
Güzel güzel çocuklar getirdin dünyaya.
Seninle ele ele, göz göze, diz dize büyüttük çocuklarımızı.
Onlar şimdi ele avuca sığmazken,
biz hala çocuksu oyunlar oynuyoruz seninle.
Bazen oyunbozanlık yaparak çatsakta kaşlarımızı, çocukluk ya bu hemen unutuyoruz dargınlıklarımızı.
Bir gülücük peyda olunca yanaklarında, yine dalıyoruz biz kendi oyunumuza.
Bazen diyorum kendime, "acaba asıl çocuk benmiydim" diye.
Seni hep çocuk gibi severken,
benimde gönlümdeki çocukmuydu seni böyle seven.
Ondanmıydı hep çocuk bakan gözlerimiz.
Ondanmıydı hep çocuk kalan sevgimiz.
Ondanmıydı hep çocuklara olan sevgimiz.
Ondanmıydı biz hiç büyümedik.
Ondanmıydı sen hala gözümde gönlümde küçük bir kız gibi duruyorsun.
Sen benim ömrünsün'ya.
Ondanmı hep tazesin ömrümde.
Sen Kadınım;
Dağlardan topladığım kır çiçeğim,
bayır gülüm, papatyam.
Arım balım, nar çiçeğim, erik dalım, nazlı yarim,
sen olmazsan ne olur benim halim.
Bastığım her yerde adım adım saydığım sensin.
Baktığım her resimde gördüğüm sensin.
Bütün çiçekler sen açıyor.
Rüzgarlarda sen esiyorsun, kokulardan sen geliyorsun.
Derelerden çaylardan bana akıyor, çağlıyorsun.
Hayat suyum can suyumsun.
Sen benim hayatıma can veriyorsun.
Sen Kadınım;
Sabah kapıdan yolcu edince beni, akşam olmadan özledim seni.
Uzaklarda değil, yakınlarda bile sağımda solumda aradım seni.
Aklımdan sildim senli geceleri, hayal kurdum gündüzleri.
Sen benim ömrümsün, bir dakika ayırmam kendimden seni.
Günü güneşi göremem, seni görmeden önce.
Yemem içmem aç yaşarım, sen bir lokma vermeyince.
Bir gül bile sevemem, sen gülmeden önce.
Sen benim ömrümsün, seni seveceğim ömrümce.
S.K. 07/03/2009 01; 30
Sefer KeskinKayıt Tarihi : 7.3.2009 14:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
8 Mart Dünya Kadınlar Günü Anısına Sevdiğim güzellikler adına, Tüm kadınlara ithaf olunur.
![Sefer Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/07/kadinim-236.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)