Kadınım Şiiri - Haluk Tatver

Seninle karşılaştım bir yerde bir gece,
Orada burada savrulup giderken yıllar önce.
O andan öncesi yok artık, silindi yaşadıklarım,
İşte o zaman anladım ki, sendin benim kadınım.

Bir ömür boyu sürsün, hiç bitmesin dedim.
Ölüm bile ayıramasın diye dualar ettim.
Bak yıllar geçti hala aşığım sana.
Sığdıramadım içime, döktüm aşkımı satırlara.

Derlerdi de inanmazdım, insan bir kere sever diye.
Oysa senden öncede, sevdiğimi söylemiştim birisine.
Ama anladım ki gerçek sevgi buymuş.
Daha önce sevgi sandığımın, içi boşmuş.

Ne oldu, nasıl oldu, bu aşk başladı bilemedim.
Yıllarca sana sevdiğimi bile söyleyemedim.
Korktum çünkü ya yetmezse aşkım sana diye.
Geriye bir şey kalmamıştı, vermiştim hepsini senden öncekine.

Yıllar ne çabuk geçti, üzdüm bazen seni.
Öyle anlarda bile, sarıp sarmaladın hep beni.
Aslında, sana vermek istedim tüm dünyayı ama.
Usulca başını göğsüme koyman bile, yetti sana.

Senden habersiz kaldığımda hep korktum.
Her öksürüğünde sanki kan kustum.
Allahın takdiri işte yattığında hastaneye,
Yapabildiğim tek şey, ağlamaktı bütün gece.

Kıskandım seni yerdeki karıncalardan.
Korumak istedim hep acımasızlardan.
Aklımı aklına katayım istedim, aslında ne gerek.
Ama sevince insan kadınını, böyle oluyormuş demek.

Kalbimde başka sevginin sığacağı bir yer kalmadı.
Çünkü senin adın, hayalin kapladı her yanımı.
Yanımda olmasan da her an, inan beni mutlu ediyorsun.
Unuttum sanma canım, sevgililer günün kutlu olsun.