Kadınım... Şiiri - Yavuz Doğan

- O kadar çok şey var ki sana anlatmadığım
Neresinden başlasam yarım kalacak biraz. -

Kadınım, sen gideli yazdığım tüm şiirler
Kirpiklerinden sızan sevda üzerinedir.
Gözlerimi kapatıp var ettiğim şehirler
Bakışlarında kalmış bir hülya yerinedir.

Bil ki hiç unutmadım, bil ki yorgunum hâlâ
Sabahsız rüyalara düşüyorken karanlık.
Bil ki gözlerindeki sise vurgunum hâlâ
Sağanaklar altında üşüyorken karanlık.

Say ki ben, yok sayarak aşkın ihtirasını
Sevda diye sarıldım gecenin loşluğuna.
Say ki ben, sahiplenip hasretin mirasını
Alıştım gitmelerin yorgun sarhoşluğuna.

Çünkü ben, ne gün gördüm ne sordular halimi
Terk edilmiş bir şehir gibi ıssızım şimdi.
Yok sayıp figânımı, yordular ahvalimi
Kendi haline ağlar kırgın can sızım şimdi.

Sen de aldırma artık, yaşadığımı unut
Say ki her mevsim hazan, her yeni gün gecedir.
Nasılsa sen gideli, ne aşk kaldı ne umut
Yarısı unutulmuş bir şarkıyım nicedir.

Açılan tomurcuklar seni sorsa da her an
Kuruyan dallarımın susuzluğuna inat,
Akrebin gölgesinde saklı kalsa da zaman
Olmadığın her yerde sus pus oldu kâinat.

En mutlu saatinde kâbus olurken rüya
Çekip gittiğin günü dün gibi hatırlarım.
Ellerin ellerimden bıkıp göç etmişti ya
İşte o günden beri dert kokar satırlarım.

Bu yüzden sen gideli yazdığım tüm şiirler
Bakışlarında kalmış bir hülya yerinedir.
Gözlerimi kapatıp var ettiğim şehirler
Kirpiklerinden sızan sevda üzerinedir.

12.01.2008

Beylikdüzü