Kadınım Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Sana bakarım,
Sana dokunur,
Sana sarılırım…

Seni düşünür,
Seni özler,
Seni severim.

Sana baktığımda,
Gün doğar gözlerimde,
Gözlerinin derinliğinde kaybolurum…
Seni arzular bedenim kadınım...

Sana dokunduğumda,
Güneş doğar tenimde.
Yıldızlar gibi parlar gözlerim.
Sevgin akar ırmak gibi yüreğime...

Islak sıcak dudaklarını öperken bile seni düşlerim,
Yakıcı arzular uyanır içimde…
Seni hayal ederim,
Yanı başımda her an,
Seni isterim yalnız bırakmaz beni sevdan…
Gecelerde omuzuma yatarsın,
Pamuk gibi saçlarını okşarım dalga dalga,
Sabahlara kadar öperim,
Gül kokusu tenini…

Öptükçe yanar, kavrulur yüreğim,
Depremler gibi,
Yerle bir edersin bedenimi…

Sevişirken bile seninle,
Senden habersiz düşlerimde,
Yine seninle sevişirim kadınım...

Gece oluyor,
Gözlerin sarıyor beni,
Ellerin okşuyor bedenimi,
Dudakların geziniyor her yerimi…

Bir sen bilmiyorsun,
Bir sen görmüyorsun düşlerimi kadınım…

Gül rengi yanakların,
Gül kokusuyla birleşir teninde.
Ateşinle kendinden geçerim…
Seni sevmeye,
Seni hayal etmeye,
Yanımdayken bile,
Seni özlemeye doyamam kadınım...

Yokluğuna dayanamaz,
Katlanamaz yüreğim,
Özlemin hançer gibi saplanır sol yanıma,
Kan kırmızısı bir yolculuğa çıkar gözlerim.
Umutlar tükenir,
Hasret acısı ekler sensizliğe...

Geldiğinde bana;
Varlığın ekmeğim olur,
Aşım olur,
Suyum olur,
Ateşim olur…

Gülümsediğinde bahar gülümseyişin ışığım olur.
Sen benim düşlerimden,
Gerçeğime aldığım,
Varlığına aşkına kavuştuğum mucizemsin kadınım...