Kadınım Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

KADINIM

Beklenmedik yolcu,
Bir sevinç, coşku gibi.
Gecenin umutsuz saatinde,
Kıpır kıpır eli, yüzü, gözleri
Pırıl pırıl aydınlık.
Yanında kokular su sesleriyle
Şıkır şıkır meyveli bir dal gibi
Sevgiler getirdi girdi içeri.

Bana engin sevgilerden,
Bana sonsuz duygulardan,
Bana gizler ülkesinden söz etti.

Bana beni tanıttı,
Bana beni düşündürdü.
Bana sevgili tadını,
Bana mutluluk adını,
Yaşamanın sevincini,
Düşündürdü, çıkıp gitti.

Ardından gözlerimi,
Ardından duygularımı,
Saçlarının kıvrımına
Al gül gibi takıp gitti.

Gel, gel, gel.
Bir kere gel,
Yüz kere gel, hiç gitme.
Nefesine seher ferahlığını,
Gözlerine ufkun aydınlığını,
Tenine güllerin tazeliğini,
Saçlarına yağmuru ve rüzgarı,
Topla da gel, gene gel.
İçim neşeyle dolsun.

Küçük kadınım.
Coşkun mutluluğum.
Büyük sevincim.
Aydınlık gecede, aralık pencerem.
Paylaşmak istediğim kahrın,
Acıların yürek dolusu.
Örs çekiç arasında ezilmişliğin
Tohumlarca susamışlığın
Yalnızlığın susan ağıt.

Paylaşmak isterdim mutluluğunu.
Omuzlamak isterdim o zevkli yükü.
Erinç ve coşkunun hafifliğini.
Bilirim az gelir,
Yıllarca çektiğinden sonra
Mutluluk bir yudum.
Yetmez kavruk yüreğine.
Ortak olup da giremem
Bir pencere dünyana.
Anlıyorum yer yok bana.
Senden kalan bir şarkılı hüzün
Çatlak aynalarda sır kaplı yüzün
Devingen bir yürekle bekleyip
Susamak hep, sana susamak
Yetinmek günlerce verdiklerinle
İstersen yakarışa dönmeden umut
Dolmadan içimde boşalacak yer
Çıkıp da gelirsin pembe bulutum.

Bilirsin
Bir sevgi bitince, başlar diğeri
Neşe ve güzelliğin
Yüzüstü bırakılmış kızı
Gel beraberce mahzun olalım
Temmuz gecesinin güzelliğinde
Mutluluk mahmur gözlerimizde
Uzansın, sonsuzluğa
Bir haz kelebeğinin kanatlarında.