Kadınım Şiiri - Mehmet Damar

Kadınım,
Geceleri yalnız kalamazsın bilirim
Gözlerin,ruhun,bedenin beni arar
Bakma sen uzakta oluşuma
Ruhum ruhunun içinde yaşar
Kadınım,
Bir parça canın yansa
Sanırmısın ki canım yanmaz
Gecelere ay doğarmı sanırsın sensiz
İçindeki tedirginlik ürkütmez mi beni
Kadınım,
Sensiz bende ürkek bir çocuk gibi olurum,
Her çalan telefon bile ürkütür beni,
Seni göremeden ben nasıl nefes alırım
Sensiz geçen heran öldürür beni
Kadınım,
Acı bir rüzgar uğulduyor kulaklarıma
Sensiz geçen heran zehir oluyor
Bekle beni kadınım,bekle
Birgün,birgün diyorum birgün
Sonsuza dek ayrılmayasıya,sarılacağım sana
Kadınım,kadınım,kadınım...