Kadınım Şiiri - Onur Akbaba

saçlarının bitmez yolculuğu sırtına
sırtının muhalif duruşu dünyaya
zihninde her şeyin yerini değiştiren fırtına
kaşlarının alnınla olan ortaklığı sıcacık
gözlerinden havalanan turnan kirpiklerin
sözlerinden yüreğime akan serinlik,
elinin gezinen büyüsü saçlarımda
paylaşmayı bilgelik sayan felsefen
ve ortaçağ karanlığı gibi ardında bıraktığın gölgen
annem, kadınım..

bir samanlık öyküsü senin ki
bir harmanlık aşk hasat zamanı
dağ bayır sevgi taşıdı bu yürek
bir ömrü hamal etti oğluna
kitaba hasret
okula hasret
mutluluğa hasret sürdü bu ömür
elleri nasır, gözleri kömür
annem, kadınım..

umudun hamalı oldun sen
taşıdın yüreğinde,
korkuların ardına sığınırken insanlar
sen karşı durdun zulmün ortaklığına
evlerinde çocuk büyütürken onlar
sen kavgayı büyüttün sokaklarda
bir gün sorgusuz götürülmesin
yoksulluğun bahçesine gömülmesin diye çocuklar
annem, kadınım..

önce özgürlük demeyi öğrettin bize
onsuz neye yarardı tonlarca kelime
yoksulluk yoksulluk dedin sonra
hangi güzel sözle anlatılabilirdi
onun yaşandığı bir ülke
annem, kadınım..

benim uzun saçlı geniş bakışlı kadınım
adından çok kokusunu unutmadığım kadınım
ardından çocuk olup ağladığım kadınım
yüzü cennet, sırtı cehennem kadınım
bir parça ekmek gibi yoksul kadınım
bir parça yaşamak kadar çoksul kadınım
solum, soluğum, sol yanım
annem, kadınım..