Kadınım Şiiri - İbrahim Halil Demir

Kadınım,
Sen, nabzımın düzenli atışı,
Sen, ,gözlerimin ferli bakışı,
Sen, soframın en lezzetli aşı,
Ve sen, umutlarımın dört nala şahlanışısın.

Kadınım,
Sen, zemherilerde güneşin doğuşu,
Sen, gönül tarlamın nadasa bırakılışı,
Sen, sevdasına doymamış birinin naaşı,
Ve sen, ,güzel aşk ve sevdaların en başısın.

Kadınım,
Sen, müezzinin en yanık sesle, ezan okuyuşu,
Sen, imamın huşu içinde namaz kıldırışı,
Sen, sevda maratonunda en süratli koşuşu,
Ve sen, ben yaşadıkça muhabbet kuşumsun.

Kadınım,
Sen, damarlarımdaki kanın akışı,
Sen, gönül gergefindeki en maharetli nakışı,
Sen, şimşeğin en şiddetli çakışı,
Ve sen, aşkınla yüreğimi, derinden yakışısın.

Kadınım,
Sen, nur topu gibi beş çocuğumun anası,
Sen, şifa bulmayacak aşkımın yarası,
Sen, canı gönülden sevdiklerimin yası,
Ve sen, sana sevdalı gözlerimin karasısın.
08/03/2003
Not: Bu şiirimi beş çocuğumun annesi 21 yıllık eşime atfediyorum.