Kadınım Şiiri - Ünal Ulaş

Hep hüzünler yazdım bu güne dek
Hep acılar ağrılar gözyaşları yazdım
Sordular bana
Sen hiç bir kadını sevmedinmi
Düşündüm
Acıları yazmak kolaydı bana
Hüzünleri anlatmak
Meğer ne kolaymış
Seni ölesiye sevmekten
Kadınım
Öfkenin ve ızdırabın kafasına sıktım bugün
Gömdüm damlayan gözyaşlarıma
Seni beni bizi anlatayım dedim
Ne seni anlatmak kolay geldi
Kadınım
Nede kendimi
Hani derler ya burun direği sızlarmış insanın
Özleyince sevdalısını
Hani derler ya
Yüreciğinde birşeyler oynarmış
Ve hani derler ya
Vicdan yaparmış insan
Kendiyle kaldığında
Ben bunları
Kadınım
Her gün doğduğunda yaşıyorum
Ben koyamıyorum adını bu sevdanın
Bazen karanlık gecelerde
Bazen gün ışığında arıyorum seni
Ben seni her saat diliminde aynı özlüyorum
Amma velakin kendimi anlatamıyorum
Üşüyorum bazen
En çok ellerim ellerim üşüyor
Sonra yüreciğim titriyor
Ellerimi ısıtıyorum ya
Kadınım
Yüreciğim seni istiyor
İçin için kahroluyorum
Ben çok üşüyorum
Elleri pamuk
Gözleri nur kadınım
Yarınım aklım sevdalım
Kadınım
Bugün ondört şubat
Ben sevdalıma kadınıma yangınım