Kadınım Şiiri - Gürsel Pal

Kadınım.
Can yanım.
Gittin bir sabah,
Geride bir insan bırakarak.
Kusursuzdu çekip gidişin,
Gitmek zorunda olduğun için gitmiştin.
Kadınım.
Sanma ki anlamaz bu zavallı yüreğim seni,
Sanma ki anlıyamaz.
Ama her ayrılık acıtır insanın içini,
Ayrılığı gözler anlamaz.
Kadınım.
Bededenini aldın buradan gittin.
Ruhun hala burada yaşıyor.
Sen her ne kadar gittim desende,
Sevdan bu ufak odadan taşıyor.
Kadınım.
Dur bekle ne olur.
Tut ellerimi yeniden.
Ben bu halde ne yaparım
Eğer sende bırakıp gidersen.
Bilinmezliğin limanına sığındım.
Sevgin hariç karanlıklarda kalakaldım.
Gitme,
Ne olursun bitme.
Razıyım dön beni sevmesende
Bir ses olsun yeter ki bu evde.
Kadınım.
Yoksun.
Odamda hiç bir şey yok.
Kalmadı umudum artık.
Dönen gelmedi beklendiği yerden.
Geceler katran üzerimde,
Bir kaç şişe duruyor sehpa üzerinde.
Bir gümüş kaplamam.
Bir de, bir de kadınım
Sana bir şey daha diyeyim.
Benide bekle bak,
Senin yanına geleyim...............

Melankoli........30-01-2007.......16:15.....SALİHLİ