Kadınım Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

KADINIM

Damınan katran bir gülümseyiş yağarken üzerime
Yokluğun katık olmuyor yüreğimin sesine
Geriye dönüşüm yok, ceset yanımı bıraktım.
Ve seni bu sevdada kadınım saydım.

Kazılardayım, geçmişin küreğiyle geleceğin toprağına
Belalardayım, yaşamak ile ölmek uçurumunun ortasında
Gözlerinde kırılmış uykularım var, bakma resmime
Aranan yalnızlığım halen firar,ne olur düşme peşime

Islak acılarımla yağmurlar okşamışım
Kollarımın gücüyle şiirlere sarılmışım
Çatık kaş duran kirli gömleğimin yakasını
Bir Marmara’da, bir Karadeniz’de yıkamışım

Geceleri atıyorsam gövdemi caddelere
Bilki,sığmıyorumdur kendi gölgeme bile
Ve girdiğim her sokakta özleminle öpüşüyorum
Binleri görecek diye hep, kuytu yerleri seçiyorum

Kuru acılarla yangınlar okşamışım
Bilincimin gücüyle tanrılara saldırmışım
Gelecek günün mutlak inancıyla
Umudumu, bir gözlerine, bir düşlerine salmışım
Kadınım…

AYHAN SARIOĞLU
10.04.1999