Kadınım (1) Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Duygularını
İçine gömüyorsun,
Üzülüyor,
Kıskanıyorsun
Ve bazen de
Hırçınlaşıyorsun.
Nasıl düşünürsün
Senden vazgeçeceğimi,
Gönlümü
Başkalarına verebileceğimi?
O kadar kolay mı
Yeni dünyalar kurmak
Ve doyumsuz hayalleri,
Gerçek yerine koymak?
Ne olur ağlama artık
Akan göz yaşlarına yazık.
Masum bir güzellikse özlenen,
Çocuksa ve duruysa duygular
Gitgide kapanıyorsa yarınlar
Bu özlemleri
Saklamanın ne yararı var?
Kırılmamalı onurun.
Düşündükçe diyorum ki,
Bir sanattır
Seninle yaşamak inan! ..
Yoğunlaşmış duygularda
Yaşanır sevinçlerimiz
Ardından gelen kahırlarda
Çiçek açar mutluluklar.
Kadınlık gururun,
Belirgenleşirken an be an
Yağmur olur,
Sel olur göz yaşların
Ve bora olur ardından öfken! ..
Neler geçer kafandan
Neler düşünürsün bilmem ben.
Seni sonsuz seviyorum inan
Hiç karşılık beklemeden.
Bedeninde uzantım,
Paylaştığım yaşantım,
Sen benimsin kadınım! ..

(İstanbul,22.11.1996)