Kadından Selam Olsun Şiiri - Ahu Afşin

Önce gözleriyle vardı kadın
Bakışından anlaşılırdı ne hissettiği
Peçeden perçeme değdi gözleri
Görmeye başladı kadın.

Elleri toprak, elleri hamur,
Elleri bebek tuttu çoğu zaman
Saatler akıttı ömrüne aklından ziyade
Zamandan geçti elleri
Okumaya başladı kadın.

Diz çökerdi önceleri
Sesinden anlaşılamazdı kişiliği
Kilit vurulmuş dudaklarına
Bir söz değdi ansızın Kemal Paşa’dan

Kadın, dedi. Seçecek, seçilecek.
Konuşmaya başladı kadın.
Ağrılar bindi bacaklarına
Beli bükülmüştü hep yere bakmaktan
Tabanlarına çöktü emekleri
Kimse fark etmedi yorgunluğunu
Kıvrımlı yollardan bir sapağa vardı: Devrim!
Başı yukarda, topuklu giymeye başladı kadın.

Bir fiske, bir falaka derken
Alışmıştı ezik vücudu
El pençe divandı,
Dayak yedi kadın, ayıplandı da bazen
Terbiye ediliyordu ahlaksızca
Nakışları, örgüleri kadar narindi oysa
Sertleşti kadın.

Şimdi yuvasında bir abis yalnızlık mı,
Yoksa mecliste asgari bir nicelik midir o?
Anam diye bağıra basılan bir kuytu köşe,
Karım diye sarıldığın bir su damlası mı yoksa?
Alıştığın çizgide resimler yapmadığı için
İstediğin ölçüde şekil veremediğin için
Düşünmeye başladığı için
Bir suçlu mudur o karşında?

Artık güneşe bakıyor gözleri kadının
Artık zamana izler bırakıyor adımları
Ve bir kadından Ata’sına selam olsun
Artık eli ekmek, eli kalem tutuyor kadının!