Kadıncasına Şiiri - Selma Ateşin

Bir kadın topografyası tarihin izleğinde,
sınırsız bir dışavurum yüzündeki öfke,
gizliden kanat çırpışları umudun

Bir anne; düşleri bulanık
kadın nihayetinde; yani yenik,
yitirilmiş ellerine uzanan sanık,
tanıtsız, bir başına, kaklabalık.

An bulanık,
sağanakta tek düze adımlarla,
yalıtılmış duygular yüklü bir genç
tanık olmak istercesine zamana,
kilitlemiş bakışlarını.

Ufka gömülü gözleri kadınların,
renkli masallara gebe dilleri
ve masalsı kahramanlargibi;
katar aşlara,çoğaltırlar sevinçleri.

Bir kadın topografyası tarihin izleğinde;
silinince dışavurumsal yüzlerinde,
bin umut sönerdi bir bedende.

Sinsice düşlerine dalardı sanıklar,
renkleri bir bir silinirdi gökkuşağının,
ağlardı gecesi kadınların,
tanıksız karanlıklarda ölüm ağlardı.

Engelsiz düşünüşler boyu kaçak,
duyuşlara kadar uzak varlıkları,
gerisinde yok olurken anıları,
belkide istemsiz,tarifsiz bırakılmışlardı.

Nice ağlamaklı oldu yakarışları,
nicedir yoksun dirilişin hazzından,
sunulmuş ölümler sakladı sandıklarda,
kaçış öyküleri tek avuntusu,
ki kuşlardan ödünç.

İlk ışıkla konacaklar pervazlara
ya öykülerle kaçmalı
yada öyküler döşemeli
kuşların yollarına.