yalnızlığımız bakiydi,
ve buruktu hep yüreğimiz...
oysa leyla olmaktı tek dileğimiz
olduk da.
lakin mecnun;
ya çöllerde kaybolmuştu,
ya da başka seraplara tutulmuştu.
ve biz hep tuzsuz deli bekirleri mecnun sandık
uğruna çöllere düşülecek sevgili olmanın hayaliyle aldandık...
yerdeki taşı haketmeyenlere
gözümüzdeki yaşı cömertçe harcadık.
bir parça aşk
bir parça meşk
en çok da göğsünde saklanma hissiydi içimize dolan
oysa hep parkta unutulmuş çocuk hissi oldu yanımıza kalan
ellerimiz üşüdükçe ısıtsınlar istedik
içimizi donduranın buz gibi kalpler olduğunu hiç bilemedik
ağlayınca zayıf
susunca gaddar
gidince hain
bekleyince aptal olduk
şu üç günlük ömürde
gül idik, bülbülsüz solduk
gün idik,güneşsiz kaldık
ama hep;
kadınca sevdik
Kayıt Tarihi : 30.8.2011 18:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!