çökmüşüm bir bina önüne,ağlıyorum
oğlum da yanımda elinde şekeri
dünyalardan habersiz
ve ben ağlıyorum uzun zamandır ilk defa
kim bilir neler geldi başıma
hangi dert düşürdü beni sokak aralarına
yurdundan koparılmak mı
yoksa bir gönülü yurt belleyememek mi
bilemem pekte düşünmem ben bunları
ama ölümü düşünürüm bazen
tek olsam belki
ah çocuklarım işte.
Zey Zey
Kayıt Tarihi : 9.10.2022 03:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!