Kadın Ve Şarap Şiiri - Hüznü Sevgi

Bir bağ bozumu,
Güz sancısında güneşin kızgın sarısı...
Asma gölgesi hüznü,
Yaprakların ortak kederi,
Ayrılığa dair...
Kadınların alnından akan terler,
Ayaklar altında can çekişen salkım üzümler...

Ve ben;
Şaraba meyl eden kızıl bir günde,
Dalarım hasad zamanı aşka...
Sularını bırakır kırmızı üzümler,
parmaklarıma kana kana...
Bir adam şarabı yeğler akşam vakti,
Parmak aralarımda,
Biraz mor,
Biraz kızılca...

Ve sen;
Hangi bağ bozumunun
şarabısın ey adam..?
Hangi asi öz'ümün mayhoş yaprağısın..?
Ki yüzüme sıçrayan
hangi üzümün suyusun..?

Gözlerimde bir irin sancısıyken aşk;
Doğur beni üzümlerin en kırmızısından...
Şaraplansın, yıllansın aşk;
Tıkabasa en kutsalından...

Hüzn-ü Sevgi