Kadın ve Adam Şiiri - Muzaffer Arslan 2

KADIN VE ADAM

Kadın sordu:
"Ey, kendini şair zanneden adam!
Sence ben kimim ve senin için ne ifade ediyorum?"

Adam, başını gökyüzüne kaldırdı
Hiç düşünmeden şöyle dedi:
"Sen sözleri mercan,
dişleri inci,
dudakları volkan,
yüzü gecemi ay gibi aydınlatan,
varlığı gündüzlerimi güneş gibi ışıtan,
sözleri bir ayet gibi mutluluğun müjdecisi,
bakışları yağmur yüklü bulut misali rahmet dolu bir umman, vefasıyla, sevgisiyle ve merhameti ile sakin bir limansın."

Kadın, şaşırmıştı.
Bunca zaman sonra hayatına anlam veren bu adam kimdi? Sözleri kalbine inmişti; ama aklı huzursuz kılıyordu gönlünü. Uzun uzun baktı masadaki kalemine. Sonra eline aldı kalemi ve tek bir şey yazdı sol eline.
"Sakin bir liman...'
Ne kadar da ihtiyacı vardı böylesi bir limana!
Yaşamı, verdiği yanlış bir kararla kargaşa içinde geçmişti bunca zaman.
Dalıp gitti maziye…
Bir limandan ayrılan gemi gibi dolga galga olmuştu saçları.
Dudakları okyanusa açılan bir tekne gibi tiril tiril titriyordu.
O an anladı bu garip adamın ne demek istediğini
Yavaşça gözlerini kapadı ve sessizce ağladı yalnızlığına.
Ne adam gerçekti ne de kadın
Hazin bir aştan geri kalan bir hayaldi yaşanan.
Muzaffer ARSLAN