Anadolu ve Mezopotamya'nın
Beyaza sevdalı kadınıydım ben.
Doğduğumda başladı bana zulüm.
Ses tellerimi tanık tuttum suskun haykırışlarıma.
Ağıtlara yatırdım acılarımı bir cumartesi günü.
Öznesi değildim hiçbir savaşın,
Ki mevziye yattım, uzanmak için güneşe...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Güneşti yoldaşım,
Umudumu her yitirdiğimde...
Acısını yaşasam da cinsiyetimin,
Denizin enginliğine yatırdım umutlarımı...
..........
Gönül sesine teşekkür ederim... 10 puan +ant. Esen kalın...
Ömür sayfasında...
Hep unutulan!
Anaların anası kadın!
Mutlulukların sofasında...
isterdim el üstünde tutulan!
Kadındı onun da adı!
Bahtına ağladı...
Kuytuda gözlerini bağladı! ________ Arif Tatar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta