kadın insanım ben dağlar taşlar ile adamlar
ananız, bacınız, kızınız, kadınınız benim
elimden karışır çorba, aş olur
dikenli yolları adımlarım ova bulur
severim insanı anayım ezeldeki ruhumla
bağrıma basarım yavrularımı kollarımla
başımı kah yemeni örter, kah eşarp
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.