Kadın İle Çocuk Şiiri - Soner Kalkan

Yürürken kaldırımda dalgın dalgın,
Düşünürken ulaşmak istediklerimi,
Karşıma çıktı bir çocuk ile kadın,
Aldı götürdü benden beni.

Kadın yorgun, bitap ve mutsuz,
Oğlan hırçın, huysuz mu huysuz,
Bağırıp durmakta sokak ortasında,
Kadın ağlamaklı, sabrının son noktasında.

Aman evladım, dur evladım dedi ağlamaklı.
Bir oğlana bir de etrafına baktı.
Neyleyeyim yoktur bizim oğlanın aklı.
Diye bağıracaktı,yutkundu, dişlerini sıktı.

Çocuk bırak beni der gibi bağırdı
Gözleri kaçacak tenha bir yer aradı
Lakin kaçamadı tuttu elini annesi
Yürümeye başladı tekrar acırken içi

Neden böyleyim diye mi bağırıyor
Yoksa gördüğü çirkinliklere mi
Belki de herkesin içini görüyor!!!
Eyvah! Acaba benimkini de mi?

Diye düşünürken saklandım bir köşeye,
Dünya dolu içim görünmesin diye,
Geçti önümden çocuk ile kadın,
Ben ise düşüncelerle baş başa kaldım.

Sus pus oldu hafsalam, her şey çekildi aradan.
Yarın kaçacak yer olmayacak her şey ayan, beyan.
Neylerim nere saklanırım diye düşünürken,
Adımlarım hızlandı, yine isteklerim, yine ben.