Kadın (Deneme) Şiiri - Aydın Demirkan

Arsızlığında, aldırmazlığında, aşifteliğinde, orospuluğunda, saflığında, aptallığında ya da kutsallığında çok kadın sevdik.
Sevmek içimizde vardı. Yaratılıştan armağandı...
Aldığımız tadlar, duyduğumuz hazlardı bizi yaşatan; bizi biz yapan kadınlardı.
Bir kadında doğmak, bir kadında yaşamak (bir kadını yaşamak ya da...) , ölmek bir kadında...

Bir kadının erkek yüzüydüm ben!
Yüzsüz halimde, bir kadında hiç kimseydim...
Tüm yaşanmışlıklarda herc-ü merc idi aşka itiyadım!
Tozlu sokaklarda, çamurlu yollarda, batakhanelerde, tren istasyonlarında...
Madalyonun diğer yüzüydü hep aranan... bulmanın meylinde vazgeçilen, hep yasak olandı. Kendi yasağımızdı kararımız; tabularımızdı.
Bilincin üst seviyesinde rakip gördük tanrıyı kendimize...

Zaman-lar geçti:
Engizisyon mahkemeler kurup katlettik nice duygularımızı. Anlam arayışlarında yitirdik benliğimizi...
'Kendini arayan eşek'in hikayesinde olduğu gibi; ararken kendimizi, bir çalının dibinde yine biz öldürdük kendimizi.
Kadın hep vardı!