Kadın Bekliyordu Adamı

Küçük bir kız,
Henüz ondörtlerinde.
Bir adama aşık oldu,
Kendinden yaşça büyük.

Adam ona bir yüzük verdi;
İnce, plastik ve gümüş renk.
Kız hemen taktı yüzüğü
Ve gerçek sandı her şeyi...

Sonra kız büyüdü.
Güzelce bir kadın oldu.
Büyüleyici kahverengi gözleri,
Uzunca saçları
Ve masum gülüşleri;
Öylesine içten, öylesine hoş
Ve öylesine insanın içine işleyen...

Çocukça atardı kahkahaları,
Çocuksu bakışları.
İçinde taşıdığı çocukluğu
Aşkının çocukluğu.

Kadın bekliyordu adamı.
Gerçekler ona bir yıldızdan
Uzak.
Adam çoktan gitmiş.

O da sevmiş miydi kadını?
Bilinmez.
Aklına geliyor muydu zaman zaman?
Bilinmez.

Kadın bekliyordu adamı,
Elinde çocukça gülüşleri,
Masumca hayalleri.