Kadın Şiiri - Ahmet Çelik

Sevda dolu ilk insan Hava anayla bildi
Cennetlerde yaşarken garazsız çok sevildi
Ruhuyla bedeniyle ondan ayrı değildi
Adem babaya konan iki göz idi kadın.

Berrak sular misali bu dünyaya getiren
Şefkatle kucaklayıp ağaç gibi yetiren
Gelecek nesillere bir müjdeyle götüren
İçi ışıkla yanan gönül eriydi kadın.

Sendeki hazineyi arayıp bulmak lazım
Yanlış kapı çalarsam çekilmez olur nazım
Hiçbir kula eziyet etmemektir niyazım
Fikrimizle durulan gerçek periydi kadın.

Beraber yürüyünce mağrurlanarak azdık
Anlık sahiplenmeye koca bir destan yazdık
Biz yarattık sanarak sokağa mezar kazdık
Esarete can sunan aşk eseriydi kadın.

Ekmesini bilene bereketin tarlası
Baş üstünde taşımak yiğitliğin alâsı
Erbabına yücede serin anzer yaylası
Hissettikçe duyulan arzın kalbiydi kadın.

Hem harsın hem de karsın tende latif bir yarsın
Ağlayıp gülerken de yanımızda sen varsın
Acze düşen halimi kim merhametle sarsın?
Beni benimle anan dostun piriydi kadın.

03.03.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan