Kadın Şiiri - Hülya Sevinç

Olmazsa olmazıydı dünyanın,
Nesiller kadınlardan doğarken,
Oysa ilk kadın Havva oluştu,
Adem'in kaburga kemiğinden!

Erkeğe yardım için gelmişti,
Ondan daha güçsüz, çelimsizdi,
Hayatın tüm yükünü yüklendi,
Dünyayı çekip çevirdi kadın.

Bazısı köle oldu erkeğe,
Tek söz söyletmezdi ölse bile,
Dünyanın günahı bitmese de,
Tüm günahı üstlendi hep kadın.

Kimisi peçe takar da gezer,
Kimi on beşinde kuma gider,
Bebeği uyutur ninni söyler,
Derdini hiç söylemezdi kadın.

Zarafet onun doğasında var,
Kadınlar şıklıkta yarış yapar,
Maskarası, ruju, ojesi var,
Yağlı boya tablo gibi kadın.

Ayakkabısına topuk taktı,
Eteğini kesip mini yaptı,
Güzele, güzelliğe sevdalı,
Kıla, tüye takardı hep kadın.