Kadın 2 Şiiri - Erkan Altay

Ayrılığı yüklenmiş bir başına yetim gölgeli kadın
Omuzlarına bozkırın urganını berkit’mişler yanık
Yorgun bilmiş kendini dudağı uçurum patikada
Sımsıkı sarılırmış iki dağın vurgun yemiş kaşına

Sel alıp götüren ela bakışları kesilmiş sevdasına
Gurbet diye,diye yaktığı türküler esirlik yarası
Bir yusufcuğun pençesindedir hayalinin aynası
Koca koca dağları şaşkın hele bakın şu çağıldıyana!

Ne kadar umut varsa kırmış orman olacak yaşta!
Kalmasın der gibi yuvasının temelinden hatıra
Gülen yüzü kesilmiş gelmeyecek vuslata
Bozkırın ortasında bir kadın yalan bu dünya da