Kadîm Şehir Konya Şiiri - Cemalettin Turan

Semâzenler dönerler, mânevi bir iklimde
Hû diyen bütün kalpler, çarpar aynı ritimde.

Huşû ile zikreden, ney semâsı bin ikrâm
Hak için selâm veren, dillerde tatlı kelâm

Vecd ile meşke durur, nâyi üfler neyzenler
Durmadan kudüm vurur, aşk ile kudümzenler.

Mâbedlerde saf tutar, nice ehli Müslüman
Barışa kardeşliğe, hayrân olur tüm cihân.

Bu şehirde bereket, Yüce Mevlâ’mdan ikrâm
Mevlânâ’nın diyârı, kadîm şehirdir Konya’m.

İlim irfân duâyla, kalan hoş-dil sadâdır
Îmân ihlâs takvâyla, amaç Hakk’tan rızâdır.

Feyz alıp erenlerden, burda mekân seçenler
Adâletle hükmetmiş, konanlar ve göçenler.

İlâhi duygularla, nakş olunca bir ilhâm
Silinir yüreklerden, elem tasa keder gam.

Evliyâlar velîler, hepsi birer meş’ale
Yurt edinip Konya’da, îmânla örmüş kale.

Anadolu Selçuklu, Devletine pâyitaht
Nice Gönül sultânı, gönüllerde kurdu taht.