Kadıköy Sahilinde Şiiri - Faika Sarp

KADIKÖY SAHİLİNDE

Bir rüzgardım dün akşam
Kadıköy sahilinde
Kimseler anlamadı
Benim estiğimi
Kimseler bilmedi
Kendime küstüğümü

Ay ışığı sularla raks ediyordu
Bir kızın gözlerinde
Aşk gülüyordu
Adamın biri çok içmişti
Belli, kendinden geçmişti
Sarılıp sarılıp öpüyordu
Sokak lambasını
Dindiriyordu gönül yasını

Bir rüzgardım dün akşam
Kadıköy sahilinde
Estim durdum
Sürükledim dalgaları
Balıkçı türkülerini
Kıyıya vurdum
Balıkçı ağlarından
Zor kurtuldum

Gökyüzü yıldız işgalindeydi
Yarı çıplak kavaklar
İnsan eşkalindeydi
Savurdum eski yapraklarını
Yollar boyu menekşeler
Sarı mimozalar
Çıldırmışlardı sanki
Bayıldım renklerine
İçlerinden birini
Taktım kalbime

Tekneler limanda
Hafif yan yatmıştı
Arsız martılar susmuş
Havlu atmıştı
Bostancı dolmuşu
Tıklım tıklım dolu
Basıp geçti yanımdan
Sildim aynasını
Şoförün ağzında efkar
Satmıştı dünyanın anasını

Geceye doğru
Son Beşiktaş vapuru
Düdüğünü çaldı
Yolculardan önce
Aklımı başımdan aldı

Estim, estim rıhtımda
Uçurdum eteklerini kadınların
Uçurdum şapkasını
Gencecik bir subayın
Kıyıda bekleyen
Mendilci kızın
Kahkülünü taradım
Sandığını parlattım
Boyacı oğlanın
Deli dolu bir rüzgardım işte
Beş kuruşum yoktu
Avuçlarına gözlerimden aktım

Bir rüzgardım dün akşam
Kadıköy sahilinde
Estim, estim
Dost rüzgarlara
Selamımı çaktım
Evlerin kapısına
Şiirler bıraktım
Kimseler anlamadı
Benim estiğimi
Kimseler bilmedi
Kendime küstüğümü

Estim, estim
Kadıköy sahilinde
Kendimi dağıttım
Faika SARP