Kadı Şiiri - Mustafa Doğan 2

Kadı

Evvel zaman içinde falanca ülkesinde,
Kelamı çok kuvvetli derin bir kadı varmış.
Onlarca emir eri doluymuş tekkesinde,
Gariplerin köyünde lüks içinde yaşarmış.

Dışarıdan bakınca bilinmezmiş her hali,
İşine gelmeyince sert cevaplar verirmiş.
Bu riyakâr hallere karşı gelen ahali,
Biraz yüze çıkınca bizimkisi delirmiş.

“Söyleyin içinizde benden âlâ var mıdır?
Ben ki bilgeliğimle nam salmışım cihanda.
Üstüme attığınız iftiralar kâr mıdır?
En âliminiz gelsin konuşalım meydanda.”

Yağız bir delikanlı bulunca cesareti,
Gençlik heyecanıyla hırsı ikiye katlar
Gördüğünde ‘kadı’nın suratında nefreti,
Tam zamanı diyerek bir adım öne atlar.

“Efendim geçen hafta biraz yorgun muydunuz?
Zira karşı komşunun işi sarpa dolandı.
Adalete öfkeli yoksa kırgın mıydınız?
Verdiğiniz karara çokça midem bulandı.”

Belki bilmediğimiz durumlar vuku buldu,
Dili olmayan adam bilmem nasıl küfreder?
Makamında gariban hışmından zor kurtuldu,
Canı sağ kaldığına sabah akşam şükreder.

Delikanlı biraz da yükselterek sesini,
‘Kadı’nın damarını bir haylice kabartmış.
Derin derin alarak solumuş nefesini,
Meydan sessiz kalınca konuşmayı abartmış.

Kadı sinirlenerek uzun uzun bağırmış:
“Lal dediğiniz adam bülbül kesildi beyler! ”
Sonra telaş içinde yaverini çağırmış:
“Deyin bre gafiller bu da mı yalan söyler? ”

“Ey ahali gelin de şaşırmayın duruma,
Gördünüz bu adamın iddiası çürüktür.
Sakın ha inanmayın bu divane yoruma,
Uzak durun fitneden cezası çok büyüktür.”

Delikanlı anlar ki böyle başa çıkılmaz,
Düşünüp taşınarak çıkış yolunu bulur.
Arsızın suratına tükürmekle yıkılmaz,
İplerini koparıp ellerinden kurtulur.

Kaptığı gibi yerden kaya gibi bir taşı,
Nişan alır zorbanın kaşının ortasına.
Fırlatınca aniden yarılır lanet başı,
Devirerek kadıyı son verir sultasına.

Haksızlığı hak bilen yenilmeye mahkûmdur,
Doğru sözden çekinme ışıldasın ahkâmın.
Haram lokma üstünde gizli şerbet zakkumdur,
O gün gelir devrilir her ne olsa makamın…