Kadersiz Gelin Şiiri - Nuh Ali Berk

Elleri koynunda üzgündü hali
Kalmamıştı sanki baktım mecali
Gül gibi solmuştu o gül cemali
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Felek sillesini vurunca yaman
Dağlar bile olur toz ile duman
Hayat üzmüş belli işte o zaman
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Duramadım öyle üzgün görünce
Bir ah çekti hatırını sorunca
Gam keder dert onu hayli yorunca
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Zannedersem törelere yenilmiş
Yaşanan şeylere kader denilmiş
Daha yeni, bir kaç aylık gelinmiş
Kaderine küsmüş kadersiz gelin gelin
*
Hayalleri bile yıkılmış gitmiş
Böyle olmasına bir âdi yetmiş
Dünya ya hevesi kalmamış bitmiş
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
O mahsun duruşu çok üzdü beni
Fazla sormadım verdır nedeni
Kimseye duymamış ondan güveni
Kaderine küsmüş kadersiz gelin gelin
*
Mevlam kahreylesin ezip üzeni
Oda istemezdi böyle düzeni
Çok kaynatmış onu dertler kazanı
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Bu işler böyledir, öteden beri
Namuslunun olmaz dünyada yeri
Ne hallere koymuş soysuzun biri
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Dumanlar çıkarken onun özünden
Pınar gibi aktı yaşlar gözünden
Kader derken sitem çıktı sözünden
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Böyle bir durum da, yanar sızlarım
Çok söz varda, içerimde gizlerim
Kul Hızır’ım dostlar, en son sözlerim
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)