Beyazlar giymiş bir gelin ağlar
sevdiğine varamamış gönlü yanar
Bende bir gün belki
mutlu olacağım sanar
vermiş babası bir zalime
söyleyememiş bir kelime
sineye çekmiş her derdi
kefen giymiş gelinlik yerine
nikah memuruna derken eveti
düşünmemiş malı mülkü serveti
evlenme cüzdanını eline alıp
kara bağlamış unuturum diye saadeti
bundan sonra gülemeyecek
sevgi nedir bilemeyecek
kendi sözüne göre
ölüp ölüp dirilecek
her gece uykudan uyanır
derya dertlere bulanır
resul polat ın aklına gelince
meyhanede ağlamaktadır.
Kayıt Tarihi : 23.11.2012 08:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!